Перайсці да зместу

Лізавета Аляксееўна Ясько

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Лізавета Аляксееўна Ясько
укр.: Єлизавета Олексіївна Ясько
15-ы народны дэпутат Украіны
з 29 жніўня 2019

Нараджэнне 17 кастрычніка 1990(1990-10-17) (34 гады)
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць палітык
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лізавета Аляксееўна Ясько (укр.: Єлизавета Олексіївна Ясько; нар. 17 кастрычніка 1990 г., Кіеў) — народны дэпутат Украіны, украінскі палітолаг. Прадзюсар фільма «Крым: брудны сакрэт Расіі». Заснавальнік ініцыятывы Yellow Blue Strategy. Віцэ-прэзідэнт (VP of Social Impact & External Relations) у блокчэйн-стартапе і музычным лэйбле Younk.

Народны дэпутат Украіны IX склікання.

Лізавета Ясько скончыла філасофскі факультэт Кіеўскага нацыянальнага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі (магістр паліталогіі)[2].

Яна з’яўляецца членам швейцарскай міратворчай ініцыятывы Caux Initiative of Change. Стыпендыят праграмы «Сусветныя студыі», Seed Grant, Заўтра. Заўтра, Caux Scholar Program Initiative of Change, Clinton Global Initiative University, European Forum Alpbach. Першая ўкраінка, якая скончыла Школу дзяржаўнага кіраўніцтва Блаватніка ў Оксфардскім універсітэце. У час вучобы ў Оксфардзе была прэзідэнтам Украінскай супольнасці Оксфардскага універсітэта. Заснавальніца ініцыятывы «Yellow Blue Strategy». Член палітычнай платформы «Еўрапейская сотня». Лектар Украінскага каталіцкага ўніверсітэта.

Працавала ў Міністэрстве па пытаннях лічбавізацыі, культуры, СМІ і спорту Вялікабрытаніі. Таксама працавала ў CFC Consulting, Украінскім крызісным медыя-цэнтры, у камандзе стратэгічных камунікацый Адміністрацыі Прэзідэнта Украіны. Была выканаўчым дырэктарам музычнай кампаніі «Сведка», каардынавала ўкраінскую кампанію ў Нідэрландах «Hop Nederland Hop» і мультымедыя-праект «UN Hundred»[2].

Палітычная дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Кандыдат у народныя дэпутаты ад партыі «Слуга народу» на парламенцкіх выбарах 2019 года, № 15 у спісе[3]. Падчас выбараў: фізічная асоба-прадпрымальнік, беспартыйная. Жыве ў Кіеве[4].

Сябра Камітэта Вярхоўнай Рады па пытаннях знешняй палітыкі і міжпарламенцкага супрацоўніцтва[5], старшыня падкамітэта па пытаннях міжпарламенцкага супрацоўніцтва, двухбаковых і шматбаковых адносін[6].

Старшыня Пастаяннай дэлегацыі ў Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы.

7 снежня 2020 года ўключана ў спіс украінскіх фізічных асоб, супраць якіх расійскім урадам уведзеныя санкцыі[7].

Сябра Падліковай камісіі Вярхоўнай Рады Украіны.

Старшыня міжфракцыйнага дэпутацкага аб’яднання «Шчаслівая Украіна», створанага з мэтай садзейнічання развіццю шчаслівага грамадства ва Украіне. МФА «Шчаслівая Украіна» аб’ядноўвае намаганні органаў улады і мясцовага самакіравання, грамадскага сектара для наладжвання грамадскага дыялогу, дабрабыту, бяспекі і веры ў будучыню.

Сябра міжфракцыйнага дэпутацкага аб’яднання «Брэнд дзяржавы — Украіна».

Сябра суполак па міжпарламенцкіх сувязях з Японіяй, ЗША, Вялікабрытаніяй, ААЭ, Саудаўскай Аравіяй, Швейцарыяй, Францыяй, Турцыяй.

Актыўна ўзаемадзейнічае з экспертнай супольнасцю, арганізуе экспертныя абмеркаванні па пытаннях перспектыў міжпарламенцкага супрацоўніцтва, дзейнасці Украіны ў ПАСЕ. Удзельнічала ў канферэнцыі ў фармаце адкрытага дыялогу 15th Kyiv Dialogue пры ўдзеле пасла Германіі ва Украіне, дэпутатаў Вярхоўнай Рады і Еўрапарламента.

Падтрымлівае развіццё ромскіх суполак ва Украіне і абарону іх правоў як этнічнай меншасці.

З’яўляецца аўтарам наступных законапраектаў: Аб асновах санкцыйнай палітыкі (5191) і змены ў Крымінальны працэсуальны (5192) і Крымінальны кодэксы Украіны (5193), Аб палітыцы непрызнання (5165) і змены ў Крымінальны кодэкс Украіны (5166), Закон аб дапамозе людзям з недэмакратычных краін (5194) і змены ў Падатковы кодэкс Украіны (5195).

Сустаршыня міжфракцыйнага дэпутацкага аб’яднання «Украіна 603,7». Дзейнасць МФА накіравана на аб’яднанне намаганняў органаў улады, органаў мясцовага самакіравання і грамадскага сектара для забеспячэння і падтрымкі абароны тэрытарыяльнай цэласнасці Украіны, правоў і свабод грамадзян Украіны на акупаваных тэрыторыях.

Дзейнасць у ПАСЕ

[правіць | правіць зыходнік]

17 верасня 2019 года Лізавету Ясько абралі старшынёй Пастаяннай дэлегацыі Вярхоўнай Рады Украіны ў Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы.

Украінская дэлегацыя ў час старшынства Ясько афіцыйна адмовілася ад удзелу ў восеньскай сесіі ПАСЕ, якая праходзіла з 30 верасня па 4 кастрычніка 2019 года, у знак пратэсту супраць вяртання Расіі да Асамблеі без выканання патрабаванняў рэзалюцый ПАСЕ, упершыню пасля таго, як 10 красавіка 2014 РФ была пазбаўленая права голасу і выключаная з кіруючых органаў арганізацыі.

У той жа час Ясько правяла шэраг кансультацый з еўрапейскімі палітыкамі ў ПАСЕ восенню 2019 года, у тым ліку з прадстаўнікамі дэлегацый, якія галасавалі за вяртанне РФ у сесійную залу ПАСЕ — Францыя і Германія. У выніку сустрэч, 1 кастрычніка 2019 дэлегацыі Эстоніі, Літвы, Латвіі, Грузіі і Украіны стварылі нефармальную міжпарламенцкую групу Балтык+ з мэтай каардынацыі працы ў Асамблеі. Група плануе процідзейнічаць спробам Расіі дэстабілізаваць ПАСЕ і ўсю Еўропу, а таксама выступае з пазітыўным парадкам дня ў сферах культуры, міграцыі, правоў чалавека і лічбавізацыі.

16 студзеня 2020 Вярхоўная Рада прыняла пастанову аб удзеле украінскай дэлегацыі ў працы ПАСЕ ў 2020 годзе. Ясько пракаментавала ўдзел у студзеньскай сесіі ПАСЕ тым, што бачыць неабходнасць у вяртанні для «барацьбы ў новых умовах на ўсіх пляцоўках». Па ініцыятыве ўкраінскага боку была ажыццяўлена спроба абскардзіць паўнамоцтвы расійскай дэлегацыі ў ПАСЕ і прызначэння Пятра Талстога віцэ-прэзідэнтам Асамблеі. Дэлегацыя спасылалася на сістэматычнае невыкананне РФ рэзалюцый ПАСЕ па Украіне і Грузіі, прысутнасць абраных на незаконных «выбарах» у Крыме дэпутатаў у складзе дэлегацыі, а таксама на заключэнне Венецыянскай камісіі ад 9 снежня 2019 аб незаконнасці анексіі Крыма, «выбараў» акупацыйных улад на тэрыторыі Крыма і магчымасць увядзення новых санкцый. Акрамя таго, Ясько тлумачыла вяртанне ў ПАСЕ неабходнасцю прасоўваць пытанне дэакупацыі Крыма, процідзеяння агрэсіі на ўсходзе Украіны, вызваленне палітвязняў і закладнікаў, выкананне Мінскіх дамоўленасцей, узмацненне санкцыйнага рэжыму супраць агрэсара, барацьбы з аўтарытарызмам у самой Расіі.

Па стратэгіі дзейнасці Украіны ў ПАСЕ, акрамя пытанняў Крыма, Данбаса і незаконнага вяртання дэлегацыі РФ для ўдзелу ў Асамблеі, Ясько вызначыла прыярытэтным таксама пазітыўны парадак дня: правы чалавека, міграцыя, лічбавая трансфармацыя, абарона персанальных даных.

Заявіла, што «важна, каб непрызнанне анексіі Крыма гучала на ўсіх дыскусіях».

27 студзеня сустрэлася з Генеральным сакратаром ПАСЕ Марыяй Пейчыновіч-Бурыч, дзе разам з першым намеснікам кіраўніка дэлегацыі Сяргеем Собалевым, абмеркавалі барацьбу за абарону правоў чалавека і бяспеку дэмакратыі ў Еўропе і перспектывы ўкраінскага пазітыўнага парадку дня.

20 студзеня 2020 года ў складзе дэлегацыі сустрэлася з кіраўнікамі палітычных суполак Еўрапейскай народнай партыі сацыялістаў, дэмакратаў і зялёных. На сустрэчы абмяркоўваліся пытанні крызісу, звязанага з вяртаннем РФ у ПАСЕ. Пазіцыя дэлегацыі адносна новай кампліментарнай працэдуры накладання санкцый заключалася ў недапушчэнні замены дзеючых санкцый супраць Расіі.

28 студзеня 2020 сустрэлася з дэлегацыямі Францыі і Германіі, якія раней галасавалі за вяртанне Расіі ў ПАСЕ.

31 студзеня 2020 года ўкраінская дэлегацыя, разам з дэлегацыямі краін Балтык+, а таксама прадстаўнікамі дэлегацый Вялікабрытаніі, Ісландыі, Малдовы, Польшчы, Славакіі і Швецыі падпісалі дэкларацыю аб сваёй нязгодзе з рашэннем аб пацвярджэнні паўнамоцтваў расійскай дэлегацыі ў ПАСЕ і патрабаванні выканання рэзалюцый, прынятых у папярэднія гады па агрэсіі РФ і сітуацыі з правамі чалавека ў Расіі.

7 лютага 2020 выступіла ў ПАСЕ з прамовай аб недапушчальнасці беспакаранасці парушэнняў РФ міжнароднага права і сітуацыяй з правамі чалавека, у тым ліку ў дачыненні да крымскіх татар у акупаваным Крыме.

На пасадзе кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі ў ПАСЕ Лізавета Ясько падала прапановы рэзалюцый (motions for the resolutions): «Паступовае культурнае сціранне і іншыя пагрозы для культуры», «Палярызацыя палітычнага асяроддзя як прыхаваная небяспека для перамяшчэння насельніцтва».

Пасля пачатку пратэстаў у Беларусі Ясько падрыхтавала і апублікавала Беларускую дэкларацыю, дзе быў асуджаны тэрор супраць мірных пратэстоўцаў. Дакумент падпісалі больш за 30 дэлегатаў ПАСЕ з Украіны, Аўстрыі, Вялікабрытаніі, Даніі, Эстоніі, Латвіі, Літвы, Германіі, Польшчы, Славеніі, Швецыі.

11 студзеня 2021 Лізавету Ясько адхілілі ад пасады кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі ў ПАСЕ, аднак яна засталася членам дэлегацыі.

У студзені 2021 Ясько стала пастаянным членам Маніторынгавага камітэта ПАСЕ.

4 лютага 2021 яе абралі пастаянным прадстаўніком Украіны ў Еўрапейскай камісіі супраць расізму і нецярпімасці.

Грамадская дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Падчас вучобы ў КНУ імя Тараса Шаўчэнкі (2008—2014) ўдзельнічала ў студэнцкім самакіраванні і культурным жыцці ўніверсітэта.

Лаўрэат узнагарод за лепшыя даклады і навуковыя працы на студэнцкіх навуковых канферэнцыях па міжнародных адносінах і паліталогіі. Тэмы выступаў: «Культурная бяспека чалавека ў сістэме нацыянальнай бяспекі дзяржавы», «Культурная бяспека чалавека як інструмент развіцця дзяржавы», «Музыка як сродак палітычнай маніпуляцыі», «Музыка як сродак сацыяльна палітычнага кіравання».

У 2011, 2012 і 2013 гадах была стыпендыятам нацыянальнай праграмы маладых лідараў «Заўтра. UA». Удзельнічала ў шэрагу сацыяльных праектаў і стала заснавальнікам сацыяльна-культурнага праекта «Play For Change», накіраванага на прыцягненне ўвагі моладзі да актуальных сацыяльных праблем таварыстваў, звязаных з развіццём асобы, адукацыяй, абаронай правоў чалавека, важнасцю актыўнай жыццёвай пазіцыі.

У 2013 і 2014 годзе актыўна выступала ў падтрымку Рэвалюцыі годнасці. Іграла на фартэпіяна на барыкадах паміж пратэстоўцамі і «Беркутам».

У 2014 і 2015 гадах ўдзельнічала і атрымала стыпендыі ад еўрапейскага форуму European Forum Alpbach. На форуме выступіла з прамовай пра ўкраінскую мару.

У 2014 годзе таксама прымала ўдзел ад Украіны ў міжнародным форуме маладых лідараў з усяго свету Clinton Global Initiative University.

У 2015 годзе была суарганізатарам, аўтарам сцэнарыя і вядучай канцэрта ў падтрымку палонных Крамля, арганізаванага Міністэрствам замежных спраў Украіны.

У тым жа годзе заснавала стартап Kyiv Music Labs, накіраваны на папулярызацыю ўкраінскай музыкі і дапамогу украінскім музыкам.

З’яўляецца членам швейцарскай міратворчай ініцыятывы Caux Initiative of Change. У 2016 годзе прайшла адукацыйную праграму Caux Scholars Program, накіраваную на вывучэнне і аналіз канфліктаў, пераходнага правасуддзя, міратворчасці. У 2018 і 2019 была суарганізатарам штогадовай канферэнцыі Caux Dialogue on Land and Security.

У 2018 і 2019 гадах была ўдзельніцай ліберальнай палітычнай платформы «Еўрапейская сотня».

17 кастрычніка 2020 запусціла фонд Yellow Blue Strategy. На сайце сцвярджаецца, што гэта фонд культурнага прасоўвання Украіны і свабоды, а місія фонду: культурна інтэграваць Украіну і прасоўваць яе ў свеце.

Дзейнасць арганізацыі накіравана на падтрымку культурнай камунікацыі рэгіёнаў Украіны і якасную і эфектыўную рэкламу Украіны за мяжой.

Зноскі

  1. а б Hoffman R. LinkedIn — 2003. Праверана 23 снежня 2021.
  2. а б https://sluga-narodu.com/candidates/list Архівавана 8 жніўня 2019.
  3. Партия «Слуга народа» обновила список кандидатов. РБК-Украина. Праверана 3 декабря 2019.
  4. Відомості про кандидата в народні депутати України (укр.). ЦИК Украины. Праверана 3 снежня 2019.
  5. Рада утвердила руководство и состав комитетов (список членов). КиевВласть. Праверана 3 декабря 2019.
  6. Ясько Єлизавета Олексіївна (укр.)(недаступная спасылка). Верховна Рада України. Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2021. Праверана 3 снежня 2019.
  7. "О внесении изменений в постановление Правительства Российской Федерации от 1 ноября 2018 г. No 1300". government.ru(руск.). 2020-12-07. Праверана 2020-12-16.